ฟรีดริช เกนซ์มีส่วนสำคัญในการจัดการพิธีสารและในองค์กรเลขานุการของรัฐสภาโดยให้ความช่วยเหลือ Metternich ในฐานะ เจ้าภาพ ในความเป็นจริง ด้านสังคมของรัฐสภาเป็นสาเหตุหนึ่งของความล่าช้าที่ยาวนานและไม่คาดคิดในการสร้างผลลัพธ์ สำหรับ Metternich อย่างน้อยก็บางครั้งก็ทำธุรกิจรองเพื่อความเพลิดเพลิน ขั้นตอน ขั้นตอนของการประชุมถูกกำหนดโดยความยากและความซับซ้อนของประเด็นที่ต้องแก้ไข ประการแรกมีปัญหาเรื่องการจัดระเบียบรัฐสภาซึ่งไม่มีแบบอย่าง ทั้งสี่ ตั้งใจแน่วแน่ที่จะจัดการปัญหาหลักทั้งหมดด้วยมือของพวกเขาเอง แต่เนื่องจากพวกเขาเรียกประชุมรัฐสภาค่อนข้างจะบุ่มบ่าม พวกเขาจึงต้องให้ความสนใจกับมันบ้าง ดังนั้น บรรดารัฐมนตรีของออสเตรีย เวียนนา ปรัสเซีย รัสเซีย และบริเตนใหญ่จึงรวมตัวกันแต่เนิ่นๆ เพื่อหารือกัน และในที่สุดก็ตกลงกันในวันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2357 ว่า สี่คน ควรเป็นผู้ตัดสินอนาคตของดินแดนที่ถูกยึดครองทั้งหมด จากนั้นพวกเขาจะสื่อสารการตัดสินใจของตนไปยังฝรั่งเศสและสเปน จะต้องเรียกประชุมใหญ่เมื่อทุกอย่างพร้อมเท่านั้น นั่นคือสถานการณ์ที่ Talleyrand พบเมื่อเขามาถึงในวันที่ 24 กันยายน เขาปฏิเสธที่จะยอมรับและได้รับการสนับสนุนจากตัวแทนของสเปน marqués de Labrador ทัลลีย์แรนด์ปฏิเสธว่าทั้ง สี่ หรือ หก (รวมทั้งฝรั่งเศสและสเปน) เป็นองค์กรที่จัดตั้งขึ้น ตามกฎหมาย และต้องการให้เรียกประชุมสภาคองเกรสเพื่อเลือกคณะกรรมการกำกับ หากหน่วยงานอื่นใดมีสิทธิในเรื่องนี้ กลุ่มมหาอำนาจ ได้แก่ ออสเตรีย บริเตนใหญ่ ปรัสเซีย รัสเซีย สวีเดน สเปน และโปรตุเกส ที่ได้ลงนามในสนธิสัญญาปารีส ค.ศ. 1814กับฝรั่งเศส (ดังนั้น แปด) ซึ่งยุติสงครามนโปเลียนเป็นครั้งแรก แกนกลางทั้งสี่รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก โดยรู้ว่าพลังที่เล็กกว่าจะสนับสนุน Talleyrand หากพวกเขาให้โอกาสเขาดึงดูดพวกเขา อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่มีเจตนาที่จะหลีกทาง และปฏิเสธที่จะเรียกประชุมตัวแทนทั้งหมด เลื่อนเปิดประชุมไปเป็นวันที่ 1 พ.ย. แต่หาทางแก้ไขไม่ได้ และหลังจากประชุม แปดคน เมื่อวันที่ 30 ต.ค. ก็มีเลื่อนการเปิดประชุมอีกครั้ง