ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์[ แก้ไข] การปกครองของญี่ปุ่น (พ.ศ. 2453-2488) [ แก้ไข] ดูบทความหลักที่ เกาหลีภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น เมื่อสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่นยุติลงในปี พ.ศ. 2448 เกาหลีกลายเป็นอารักขาของญี่ปุ่น และถูกญี่ปุ่นผนวกในปี พ.ศ. 2453 จักรพรรดิโกจง แห่งเกาหลี ถูกถอดถอน ในทศวรรษต่อมา กลุ่มชาตินิยมและกลุ่มหัวรุนแรงได้ต่อสู้เพื่อเอกราช ด้วยมุมมองและแนวทางที่แตกต่างกัน กลุ่มเหล่านี้จึงไม่สามารถรวมตัวกันเป็นขบวนการระดับชาติเดียวได้ [6] [7]  156–160 รัฐบาลเฉพาะกาลของเกาหลี (KPG) ที่ถูกเนรเทศในประเทศจีนไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง [7]  159–160  สงครามโลกครั้งที่สอง[ แก้ไข] ดูบทความหลักที่ สงครามโลกครั้งที่สอง พี่ลิว วุน-ฮยุงกล่าวสุนทรพจน์ในคณะกรรมการเพื่อการเตรียมเอกราชของเกาหลีในกรุงโซลเมื่อวันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2488 ในการประชุมไคโรในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2486 ในช่วงกลางสงครามโลกครั้งที่สองแฟรงกลิน ดี เกาหลีใต้ รูสเวลต์ วินสตัน เชอร์ชิลล์และเจียงไคเช็คเห็นพ้องกันว่าญี่ปุ่นควรสูญเสียดินแดนทั้งหมดที่ญี่ปุ่นยึดครองด้วยกำลัง ในตอนท้ายของการประชุม มหาอำนาจทั้งสามประกาศว่าพวกเขา คำนึงถึงความเป็นทาสของประชาชนเกาหลี  ตั้งใจว่าเกาหลีจะเป็นอิสระและเป็นอิสระในเวลาอันควร [8] [9]รูสเวลต์ลอยความคิดเรื่องการเป็นผู้ดูแลผลประโยชน์เหนือเกาหลี แต่ไม่ได้รับข้อตกลงจากมหาอำนาจอื่น รูสเวลต์หยิบยกแนวคิดนี้ร่วมกับโจเซฟ สตาลินในการประชุมเตหะรานในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2486 และการประชุมยัลตาในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2488 สตาลินไม่ได้ไม่เห็นด้วย แต่สนับสนุนว่าระยะเวลาของการเป็นผู้ดูแลทรัพย์สินนั้นสั้น [7]  187–188  [10]