ไม่มีความพึงพอใจเล็กน้อยหรือไม่มีเลยสำหรับสารให้ความหวานเทียมส่วนใหญ่ ซึ่งบ่งชี้ว่าแพนด้ายักษ์ไม่สามารถลิ้มรสหรือไม่รับรู้ถึงสารเหล่านี้อย่างชัดเจนว่ามีรสหวานการศึกษาโดยใช้เซลล์คู่ขนานแสดงความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมของ หมีแพนด้า และวิธีที่เซลล์รับรสของหมีแพนด้าตอบสนองต่อสารให้ความหวานในหลอดทดลอง การใช้ DNA ที่รวบรวมจากแพนด้ายักษ์ระหว่างการตรวจสุขภาพตามปกติ ยีนที่เป็นรหัสสำหรับตัวรับรสหวานของแพนด้าจะถูกแยกออกและใส่เข้าไปในเซลล์โฮสต์ของมนุษย์ที่เพาะเลี้ยง เซลล์เหล่านี้ตอบสนองอย่างรุนแรงต่อน้ำตาล แต่ไม่ตอบสนองต่อสารให้ความหวานเทียมส่วนใหญ่ ขั้นตอนนี้ช่วยให้ผู้ตรวจสอบยืนยันว่าแพนด้ามีตัวรับรสหวานซึ่งรองรับความสามารถในการตรวจจับและตอบสนองต่อน้ำตาล