ทฤษฎีสามเส้นทางที่มีอิทธิพลของ Rachman (1977) เสนอว่าประสบการณ์การเรียนรู้แบบแยกส่วนสามประเภทมีบทบาทในการได้มาซึ่งความกลัวในวัยเด็กและโรคกลัว การวางเงื่อนไขแบบคลาสสิกที่เกลียดชัง การสร้างแบบจำลอง และ (3) การส่งข้อมูลเชิงลบ การวิจัยย้อนหลังโดยอาศัยรายงานของเด็กและผู้ปกครองพบหลักฐานเชิงประจักษ์ที่บ่งชี้ว่าประสบการณ์การเรียนรู้เหล่านี้เกี่ยวข้องกับสาเหตุของความกลัวและโรคกลัวในวัยเด็ก (ดูบทวิจารณ์ King et al., 1998, กรอบทางเลือก ความกลัว แบบจำลองหลายปัจจัย เมื่อเร็ว ๆ นี้เราได้อธิบายกรอบการทำงานที่สามารถจัดโครงสร้างความรู้ในปัจจุบันเกี่ยวกับสาเหตุของโรคกลัวเฉพาะในเด็กได้ดีกว่าบัญชีที่ไม่เชื่อมโยง (Muris & Merckelbach, 2001) โดยสังเขป กรอบการทำงานหลายปัจจัยของเราขึ้นอยู่กับข้อสังเกตต่อไปนี้ เด็กส่วนใหญ่แสดงความกลัวตามพัฒนาการตามปกติซึ่งจะลดลงตามกาลเวลา เด็กส่วนน้อยมีปัจจัยเสี่ยงทางพันธุกรรมที่โน้มน้าวให้พวกเขาเกิดความกลัวในการปรับตัวที่ไม่เหมาะสมสิ่งนี้