การจัดการสภาพผิวต้องปรับให้เหมาะกับความสามารถและสถานการณ์ทางกายภาพของผู้ป่วย ข้อจำกัดในการเคลื่อนไหวของ ผู้ป่วย พักฟื้นสูงอายุอาจทำให้การรักษาเฉพาะที่เป็นไปได้ยาก วิธีการรักษาที่ใช้กันทั่วไปในผู้ป่วย อายุน้อย เช่น น้ำมันในน้ำอาบ อาจค่อนข้างอันตรายสำหรับผู้สูงอายุ เพื่อหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาด ควรใช้สูตรการรักษาให้ง่ายที่สุด นอกจากนี้ ผู้สูงอายุยังมีโอกาสเกิดอาการไม่พึงประสงค์จาก ยาแก้แพ้และคอร์ติโคสเตียรอยด์มากกว่า 2-3 เท่าซึ่งเป็นยาที่มักใช้รักษา โรคผิวหนัง ควรกำหนดยาเหล่านี้อย่างไม่เต็มใจและมีคำแนะนำเป็นลายลักษณ์อักษรที่ชัดเจนเสมอ ดูตาราง 50.1 สำหรับตัวอย่างการเตรียมคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะ ที่ ตัวแทนโรคผิวหนังส่วนใหญ่ใช้เฉพาะที่ และการเลือกฐานสำหรับสารออกฤทธิ์เป็นสิ่งสำคัญ ขี้ผึ้ง – การเตรียมน้ำมันที่มีน้ำน้อย – มีประโยชน์มากที่สุดสำหรับการรักษาสภาพที่ผิวแห้ง ตกสะเก็ด หรือหนาขึ้น โดยทั่วไปยาในรูปแบบครีมจะถูกดูดซึมได้ดีกว่าและมีศักยภาพมากกว่ายาชนิดเดียวกันในครีมหรือโลชั่น ครีม - อิมัลชั่นกึ่งแข็งของน้ำในน้ำมัน - มีเสน่ห์ดึงดูดใจมากกว่า แต่สามารถทำให้แห้งได้ และด้วยเหตุนี้จึงมีประโยชน์สำหรับการรักษาภาวะที่มีเลือดออก อย่างไรก็ตาม ครีมส่วนใหญ่มีสารคงตัวหรือสารกันบูดที่สามารถกระตุ้นให้เกิดอาการแพ้ได้ โลชั่นและสเปรย์ มักจะเป็นสารแขวนลอยของผงละเอียดในเบสที่เป็นน้ำ มีประโยชน์ในการระเหยความเย็นและทำให้ผิวแห้ง และเป็นที่ต้องการในบริเวณที่มีขนเนื่องจากง่ายต่อการทา แป้งมีประโยชน์ในการดูดซับความชื้นจากผิวหนังที่หยาบกร้านหรือผิวที่บอบบาง การแช่และประคบซึ่ง แห้งมากขณะระเหย จะช่วยผ่อนคลายและเหมาะสมสำหรับรอยโรคที่มีน้ำเหลืองและตุ่มนูน สูง