โดยทั่วไป คำอธิบายของระบบการผลิตปศุสัตว์เน้นที่สัตว์ชนิดเดียว แม้ว่าครัวเรือนในประเทศกำลังพัฒนาอาจเลี้ยงหลายสายพันธุ์และมีความสัมพันธ์กันในการจัดการ นอกจากนี้ การผลิตปศุสัตว์ในประเทศกำลังพัฒนามักถูกจำกัดโดยผู้เลี้ยงที่ไม่ดี โรงเรือนที่ไม่เพียงพอ และการเพาะพันธุ์ที่ไม่ดี การปฏิบัติด้านสุขภาพและความปลอดภัยทางชีวภาพ (Conan et al. 2013   การเลี้ยงสัตว์ Gillette 2013  Homann et al. 2007  Nampanya et al . 2012 ) ดังนั้น ในครัวเรือนที่มีทรัพยากรยากจนซึ่งเลี้ยงปศุสัตว์หลายสายพันธุ์ การลงทุนในการให้อาหารและที่อยู่อาศัยจำเป็นต้องกระจายไปทั่วปศุสัตว์หลากหลายสายพันธุ์ รายได้ของเกษตรกรส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลจากขนาดฝูง (Bailey et al. 1997 Maltsoglou และ Rapsomanikis 2548  แมคพีค2004  Oleggini และคณะ 2001 ) และการทำความเข้าใจปัจจัยที่ส่งผลต่อขนาดฝูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในครัวเรือนหลายสายพันธุ์ มีความสำคัญต่อการพัฒนาปศุสัตว์ในชนบท (Kaimba et al. 2011  Loibooki et al. 2002 ) นอกจากนี้ ปศุสัตว์บางชนิดเลี้ยงเพื่อจำหน่ายเป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่บางชนิดมีความสำคัญสำหรับการบริโภคในบ้านหรือเพื่อสนับสนุนกิจกรรมการเกษตรอื่นๆ เช่น การใช้วัวเป็นพลังงานลม (Alam 1997  Kristjanson et al. 2004a  Moll 2005  Yamamoto 2004). ดังนั้น การทำความเข้าใจปัจจัยด้านการเลี้ยงที่มีอิทธิพลต่อวัตถุประสงค์หลายประการของการเลี้ยงปศุสัตว์จึงมีความสำคัญในการทำงานร่วมกับเกษตรกรผู้เลี้ยงปศุสัตว์ในการปรับปรุงการผลิตปศุสัตว์