ดนตรีถูกใช้เป็นเครื่องมือในการบำบัดมานานหลายศตวรรษ อพอลโลเป็นเทพเจ้าแห่งดนตรีและการแพทย์ของกรีกโบราณ และ ว่ากันว่า เอสคูลาปิอุส ลูกชายของเขา สามารถรักษาโรคทางจิตใจได้โดยใช้เพลงและดนตรี เมื่อ 5,000 ปีก่อนคริสตกาล นักบวช-แพทย์ชาวอียิปต์ใช้ดนตรีเพื่อการบำบัด เพลโตกล่าวว่าดนตรีส่งผลต่ออารมณ์และอาจมีอิทธิพลต่อลักษณะนิสัยของแต่ละบุคคล อริสโตเติลสอนว่าดนตรีส่งผลต่อจิตวิญญาณและอธิบายว่าดนตรีเป็นพลังที่ทำให้อารมณ์บริสุทธิ์ ออลุส คอร์นีเลียส เซลซัสสนับสนุนเสียงฉิ่งและน้ำไหลเพื่อบำบัดอาการทางจิต ดนตรีบำบัดได้รับการฝึกฝนในพระคัมภีร์ไบเบิลเมื่อดาวิดเล่นพิณเพื่อกำจัดวิญญาณร้ายของกษัตริย์ซาอูล ราว 400 ปีก่อนคริสตกาลฮิปโปเคร ตีส เล่น ดนตรี สำหรับผู้ป่วยทางจิต ในศตวรรษที่ 13 โรงพยาบาลอาหรับมีห้องดนตรีเพื่อประโยชน์ของผู้ป่วย สหรัฐอเมริกา แพทย์ชาวอเมริกันพื้นเมืองมักใช้การร้องเพลงและการเต้นรำเป็นวิธีการรักษาผู้ป่วย นักจิตวิทยา Turco -Persianและนักทฤษฎีดนตรีal-Farabi(872–950) หรือที่รู้จักกันในชื่อ Alpharabius ในยุโรป จัดการกับดนตรีเพื่อการบำบัดในบทความของเขาความหมายของปัญญาซึ่งเขาได้กล่าวถึงผลการบำบัดของดนตรีที่มีต่อจิตวิญญาณ ในDe vita libri tres ของเขา ที่ตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1489 Platonist Marsilio Ficinoได้ให้เรื่องราวที่ยืดยาวว่าดนตรีและเพลงสามารถนำมาใช้เพื่อดึงประโยชน์จากสวรรค์เพื่อรักษาสุขภาพให้แข็งแรงได้อย่างไร Robert Burtonเขียนไว้ในงานคลาสสิกของเขาในศตวรรษที่ 17 เรื่องThe Anatomy of Melancholyว่าดนตรีและการเต้นรำมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการรักษาความเจ็บป่วยทางจิต